افعال در زبان انگلیسی | انواع شکل‌های گرامری و دستوری

انواع افعال در زبان انگلیسی

در این مقاله آموزشی قصد داریم تا به شما زبان آموزان عزیز، انواع افعال در زبان انگلیسی همراه با شکل گرامری و شکل دستوری شان را آموزش دهیم. تا پایان این مقاله کاربردی و مهم با یادگیری زبان انگلیسی با کامران همراه باشید.
افعال واژه‌هایی هستند که یا نشان‌دهنده حالت و چگونگی وقوع عملی هستند که به آنها افعال حالت (state verbs) می‌گوییم، یا عملی را که فاعل انجام می‌دهد، نشان می‌دهند که به آنها افعال کنشی (action verbs) می‌گویند.

شکل‌های گرامری فعل
در زبان انگلیسی افعال از لحاظ گرامری چهار حالت خاص به خود می‌گیرند که هر کدام خصوصیات خود را دارند.
1. شکل ساده فعل: این حالت شکل طبیعی فعل است و هیچ نشانه خاصی ندارد.
به مثال‌های زیر توجه کنید:

(کار کردن) work
(بازی کردن) play
(گوش کردن) listen

این شکل افعال در زمان حال ساده استفاده می‌شوند.
در این حالت در سوم شخص مفرد به فعل s یا es اضافه می‌کنیم.
این حالت از معدود حالت‌های صرف شدن افعال در انگلیسی است.

2. حالت gerund یا مصدر با ing :
این حالت افعال که در فارسی به آن “اسم مصدر” می‌گوییم برای ساخت زمان‌های استمراری استفاده می‌شود.
در این حالت در انگلیسی به هر فعلی ing اضافه می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

(کار کردن) working
(بازی کردن) playing
(گوش کردن) listening

3. شکل گذشته افعال که خود به دو حالت تقسیم می‌شود:
افعال باقاعده (Regular Verbs) که به صورت معمول و با قاعده با اضافه کردن ed به آخر افعال ساخته می‌شود و افعال بی‌قاعده که باید شکل گذشته آنها را به خاطر سپرد. به مثال‌های زیر توجه کنید:

worked
played
listened

4. شکل سوم افعال (Past Participle) یا به صورت خلاصه (.p.p) که در فارسی به آن اسم مفعول هم گفته می‌شود.
شکل سوم افعال باقاعده و بی‌قاعده هستند.
شکل سوم باقاعده به صورت معمول با اضافه کردن ed به آخر افعال ساخته می‌شود. شکل سوم بی‌قاعده افعال را می بایست به خاطر سپرد. به مثال‌های زیر توجه کنید:

worked
played
listened

5. شکل مصدر با to یا to infinitive که با اضافه کردن to به شکل ساده فعل درست می‌شود:
این حالت افعال بدون زمان و بدون شخص هستند و تنها معنای فعل را می‌رسانند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

to work
to play
to listen

نقش افعال
هیچ جمله یا جمله‌واره مستقلی بدون وجود فعل کافی نیست. فعل یک واژه ندا با نقش اصلی (interjection) تلقی می‌شود چرا که به تنهایی می‌تواند خود یک جمله محسوب شود، مثلا در جملات امری. به مثال‌های زیر توجه کنید:

بس کن! !Stop

بیا! !Come

گرامر افعال در زبان انگلیسی

انواع افعال از لحاظ ساختاری
از لحاظ ساختاری و شکل ظاهری، می‌توان افعال را به سه دسته تقسیم کرد:

افعال ساده (simple verbs)
افعال عبارتی (phrasal verbs)
افعال ترکیبی (compound verbs)

افعال ساده هیچ علامت یا حرف اضافه‌ای به خود نمی‌گیرند و تنها از یک واژه ساخته شده‌اند. مثال:

او با عصبانیت صحبت کرد. .He spoke angrily

افعال عبارتی از ترکیب یک فعل به علاوه یک یا دو حرف اضافه درست می‌شوند. این فعل‌های عبارتی با داشتن حرف اضافه معمولا معنای متفاوتی با شکل ساده خود خواهند داشت.

من ایده‌ای به ذهنم خطور کرد. .I came up with an idea

افعال ترکیبی افعالی هستند که از ترکیب دو فعل یا یک فعل به علاوه اسم درست می‌شوند.

او دو بار در هفته به خرید می‌رود. .She goes shopping twice a week

مثال اول فعل ترکیبی Verb+Verb (فعل + فعل) است.

تو باید از دست آن سگ خلاص شوی. .You have to get rid of that dog

مثال دوم فعل ترکیبی V+ N (فعل + اسم) است.

افعال در زبان انگلیسی همراه با مثال

انواع فعل از لحاظ دستوری:
از لحاظ نقش دستوری که افعال در جمله به خود می‌گیرند، می‌توان افعال را به دو دسته

“افعال کمکی (auxiliary verbs)” و “افعال وجهی (modal verb)” تقسیم‌بندی کرد.
افعال کمکی معمولا قبل از یک فعل دیگر (فعل اصلی) در جمله قرار می‌گیرند و برای سوالی کردن، منفی کردن، ساختن زمان‌های خاص و حالت مجهول استفاده می‌شوند.
افعال کمکی اصلی در زبان انگلیسی be, have, do است.

او دارد فوتبال بازی می‌کند. .He is playing football

او ظرف‌ها را شسته بود. .He had washed the dishes

فعل‌های وجهی همراه با افعال اصلی می‌آیند و برای بیان توانایی‌ها، الزامات، احتمالات، تقاضاها، پیشنهادها، توصیه‌ها، پیش‌بینی‌‎ها، حدس‌ها و … استفاده می‌شوند. فعل‌های وجهی از نظر شخص صرف نمی‌شوند و همیشه به یک صورت به کار می‌روند مثلا فعل‌های can, may, must, should.

او باید درس بخواند. .He must study

من می توانم انگلیسی صحبت کنم. .I can speak English

انواع افعال از لحاظ مفعولی
افعال را می‌توان از نظر نیازشان به مفعول (object) یا مسند (complement) به “افعال گذرا (transitive verbs)”،
“افعال ناگذر (intransitive verbs)”، “افعال کنایی (ergative verbs)” و “افعال انعکاسی (reflexive verbs)” تقسیم بندی کرد.
افعال ناگذر به افعالی گفته می‌شوند که تنها به فاعل نیاز دارند.

او دوید. .He ran

افعال گذرا افعالی هستند که علاوه بر فاعل به مفعول هم نیاز دارند و بدون مفعول معنای جمله کامل نمی‌شود.

او کتاب را به من داد. .He gave me the book

افعال کنایی یا ارگاتیو افعالی هستند که هم گذرا و هم ناگذر هستند و با توجه به اینکه مفعول بگیرند یا نه معنایشان تغییر می‌کند.

اتوبوس در حال حرکت کردن بود. .The bus was moving

من صندلی‌ام را حرکت دادم. .I moved my chair

افعال انعکاسی زمانی به کار می‌روند که فاعل و مفعول جمله یکسان باشد.

به آنها خوش گذشت. .They enjoyed themselves